Γνωρίζουμε πού οφείλεται η ΣκΠ και πώς θεραπεύεται;
Η ΣκΠ είναι χρόνια φλεγμονώδης, αυτοάνοση πάθηση του κεντρικού νευρικού συστήματος. Αφορά τον εγκέφαλο και το νωτιαίο μυελό. Δεν αποτελεί μεταδοτικό ή κληρονομικό νόσημα. Αν και τα τελευταία χρόνια μαθαίνουμε συνεχώς περισσότερα για την παθοφυσιολογία της ΣκΠ, το ακριβές της αίτιο ακόμη δεν έχει αποκαλυφθεί. Ως εκ τούτου δεν υπάρχει ουσιαστική θεραπεία που να αποβλέπει στην ίαση. Όμως η νέα γνώση φέρνει στο προσκήνιο ολοένα και περισσότερες θεραπευτικές επιλογές που με ασφάλεια, αποτελεσματικότητα και καλή ανοχή περιορίζουν τόσο τον αριθμό νέων ώσεων και εστιών απομυελίνωσης, όσο και την εξέλιξη της αναπηρίας.
Υπάρχουν λόγοι για μια νέα γυναίκα με πρωτοδιαγνωσμένη ΣκΠ να στερηθεί τη χαρά της μητρότητας;
Όχι, γιατί η ΣκΠ αφενός δεν είναι κληρονομούμενη νόσος κι αφετέρου δεν σχετίζεται με αυξημένο αριθμό ώσεων κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Αντιθέτως, κατά το 2οκαι 3οτρίμηνο παρατηρείται ελάττωση του κινδύνου υποτροπής έως και κατά 80%.
Θα πρέπει μια γυναίκα με πρόσφατα διαγνωσμένη ΣκΠ που σχεδιάζει να κάνει στο μέλλον παιδί να μην πάρει προφυλακτική αγωγή;
Όχι! Θα πρέπει όμως να προσαρμόσει τη φαρμακευτική αγωγή στο πλαίσιο του οικογενειακού της προγραμματισμού. Οι περισσότερες διαθέσιμες θεραπείες αντενδείκνυνται στην εγκυμοσύνη και γενικά συνιστάται η διακοπή της χορηγούμενης θεραπείας μόλις διαπιστωθεί κύηση. Θα πρέπει να ληφθεί υπόψιν και το ενδεχόμενο έξαρσης της νόσου μετά τη διακοπή της λήψης προφυλακτικής αγωγής. Δεδομένου ότι υπάρχουν πλέον θεραπευτικές επιλογές που διευκολύνουν τον οικογενειακό προγραμματισμό είναι αναγκαία η διεξοδική συζήτηση με τον θεράποντα ιατρό για την εξατομικευμένη επιλογή της πλέον κατάλληλης θεραπείας.
Μπορεί μια έγκυος ασθενής με ΣκΠ να γεννήσει φυσιολογικά;
Δεν υπάρχει κανένας λόγος για γυναίκες χωρίς σημαντικό κλινικό έλλειμμα να αποφύγουν έναν φυσιολογικό τοκετό. Αν και το ποσοστό καισαρικών τομών είναι ελαφρώς αυξημένο ούτε η εγκυμοσύνη, ούτε ο τοκετός σε ασθενείς με ΣκΠ σχετίζεται με αυξημένα ποσοστά επιπλοκών. Θα πρέπει να επισημανθεί επίσης ότι η επιλογή της επισκληριδίου αναισθησίας δεν επιβαρύνει την πορεία της νόσου.
Επιτρέπεται μια ασθενής με ΣκΠ να θηλάσει το νεογέννητο παιδί της;
Είναι γνωστό ότι στην πορεία της εγκυμοσύνης ο κίνδυνος υποτροπής της νόσου μειώνεται έως και 80%. Όμως στους 3 πρώτους μήνες μετά τον τοκετό υπολογίζεται πως σχεδόν το 1/3 των ασθενών υποτροπιάζουν. Έχει διαπιστωθεί ότι γυναίκες που θηλάζουν πλήρως τα μωρά τους για τους 2 πρώτους μήνες εκδηλώνουν σπανιότερα συμπτώματα της νόσου. Αν και δεν έχει εξηγηθεί επαρκώς το φαινόμενο αυτό, συνιστάται στις λεχώνες με ΣκΠ να θηλάσουν για 4 έως 6 μήνες και στη συνέχεια να ξαναρχίσουν τη θεραπεία τους.
Είναι ασφαλές για έναν ασθενή με ΣκΠ να κάνει κάποιο εμβόλιο;
Θα πρέπει να καταστεί σαφές ότι δεν προκύπτει από καμιά μελέτη υποψία ότι η εκδήλωση ΣκΠ μπορεί να σχετίζεται με προηγούμενο εμβολιασμό. Επίσης τυχόν εμβολιασμός δεν αυξάνει τον κίνδυνο υποτροπής της νόσου. Αντιθέτως, περιορίζει σημαντικά τον κίνδυνο αυτό προστατεύοντας από λοιμώξεις, οι οποίες ως γνωστόν σχετίζονται με έως και τρεις φορές μεγαλύτερο κίνδυνο νέας ώσης. Ως εκ τούτου ο εμβολιασμός προφυλάσσει άμεσα από λοιμώξεις και έμμεσα από νέα συμπτώματα και εστίες ΣκΠ. Ανάλογα με το στάδιο της νόσου και τις θεραπευτικές επιλογές θα πρέπει να συζητηθεί ο προγραμματισμός τυχόν εμβολίων με τον θεράποντα ιατρό, ιδίως πριν την έναρξη ανοσοτροποποιητικής αγωγής ή σε περιπτώσεις ενεργοποίησης της νόσου.
Comments